6 Ekim 2010 Çarşamba

Sonbaharda Polonezköy





Egehan Egehan Egehan!
Anlatılmaz ki annelik! Nasıl bir sevgiymiş bu, bakmaya kıyamadığın, koklamaya doyamadığın bir çocuk var karşında.Bazen bu kadar çok sevmeye korkuyorum seni ama elimde değil malesef.

Yarın tam 20 aylık olacaksın, yani iki yaşa çok az kaldı.Nasıl geçti bu 2 yıl hiç bilmiyorum hep koşturmaca.Hayat artık koşturmaca olmuş oğlum.Ama biz bu koşturmacada hep seni ön planda tuttuk elimizden geldiğince sana öncelik verdik ve sende bunun meyvelerini veriyorsun bize.Harika bir çocuksun.Her anne baba için çocukları özeldir belki ama sen yine de ÖZELSİN işte...

Hafta sonu son güneşi kaçırmadık ve bir gezi yaptık. En mutlu olan sendin sanırım. Göz alabildiğin çimenlikte koştun.Möö' lere baktın onlara mama verdin, üürüüüü leri sevdin, hov hov ları kovaladın, bolbol mama yedin...
Sonra da annenin kucağında bir güzel uyku çektin.