İlk karnemiz

 

 

Egehan bir on günlük okul hayatından sonra ilk karnesini aldı :) Planlarımıza göre Egehan okulun ikinci dönemi başlayacaktı kreşe ama hazır yazılmışken gitmeyede başladı biranda.Alışma süremiz tahminlerimizden kısa oldu, tabiki hala çekingenlikleri var,ama ikinci dönem hepsini aşacağına eminim.

Artık karne yerine Gelişim raporu veriliyormuş okul öncesinde.

Egehan'ın bu kadar kısa süre, okulda zaman geçirmesine rağmen; öğretmenimizin yaptığı yorumlarım hemen hemen hepsi doğru. Bu kadar kısa sürede Egehan'ı bu kadar iyi gözlemlemesi ve tanıması beni çok sevindirdi.

 Tüm sınıf bize çok güzel şarkılar söyledi, yaptıklarını anlattı, videolar izledik, ve şiir okuyup karnelerini aldılar, hepsi birbirinden akıllı ve sevimli...

Bugünden izlenimlerimiz...

 

 

 

Bugünlerde...

Şimdi dizlerimde uykunun en tatlı anındasın. Nasılda tatlıdır annenin dizlerinde uyumak şimdi; ama bunu ancak büyüdüğünde anlayacaksın bitanem.
Şimdilerde okula alışıyorsun; başta çok zor geldiğini biliyorum, evini özlüyorsun, oyuncaklarını özlüyorsun belki de bizi suçladın kendince ama zamanla sende alışacaksın hatta alışıyorsun. Babaanne ben çok küçüğüm ama annem ile babamın bir bildiği vardır demen hele benim ne kadar şanslı bir anne olduğumun göstergesi. Okula başladığın ilk 2-3 gün gitmemek için çok direndin, ağladın ama sonra çabucak şartları kabullendin. Hoşuna gitmeye başladı birşeyler öğrenmek, zaten herşeyi sorgulayan öğrenmek isteyen sen, okuldaki deneylerden sonra daha bir heveslendin sanki... Şimdi tam alıştın derken, hastalandın, okula gitmeyi çok istedim bugün ama gidemedin, üzgünüm. Umarım yarın iyi olursun ve gidersin. Hala inanamıyorum zamanın bu kadar çabuk geçip senin bu kadar büyümene. Zaman bugünlerde öyle çabuk geçiyor ki, ben yetişemez oldum. Seni herşeyden ve herkesten çok seviyorum...

Yazmayalı...

Çok ama çok uzun süre oldu bu sefer ara vereli değil mi?
Biliyorum birçoğunuz artık yazmadığım için tıklamıyorsunuz bile blogumuza :(
Bende sığınacağım bahaneleri yazacağım şimdi ama biliyorum ki hiç biri bahane değil aslında, belkide biraz yorulduğum bir dönemdi...

Şimdiyse yaşammışlıklarla dopdolu karşınızdayım. Hatta biliyorsunuz iki tane bloga yazıyordum, acaba ikisini birleştireceğim yeni isimli bir blog mu açsam diye düşünürken, bunca emek verdiğim oğlumun sitesinden devam etmeye karar verdim.
Artık yemek tarifleri paylaşmayacağım sizlerle ama buradan dolu dizgin hayatımızı, kızgınlıklarımızı, mutluluklarımızı paylaşacağım.

Bunca zaman içerisinde neler oldu diye merak ederseniz? Bir çok güzel anılarımız var cebimizde biriktirdiğimiz..Acılarımız var, sıkıntılarımız var, ama herşeyden değerlisi bizim mutluluğumuz var. Kale gibi sapsağlam bir mutluluk...

Şöyle görüşmeyeli neler yaptık dersek...

Kumların, denizin ve dalgaların tadını çıkardık...

    Parmak boyalarla yeşil dev adam elleri yaptık...

 

             Artık Benten hayranıyız.... (Malesef, dinazorlardan çok memnundum.)

       Hala herşeyi merak ediyoruz...

2013 ün ilk kar' ı yağar biz evde dururmuyuz :)

Ve okula başlayalı 3 gün oldu...