6 Temmuz 2010 Salı

Gecikmiş bir yazı...

İstanbul a gelip eve girmemiz ile çıkmamız bir oldu... Daha ellerimi sabunlarken Egehan herkesin gözü önünde düştü ve dudağını yardı. O anı hatırlamak!!! Ağzı kan içinde dudak paramparça...
Hemen tampon yapıp, doktorunu  ile görüş...Ameliyat sözcükleri havada, çocuk ağlar, baba kendinde değil...
2. hastane' ye gel, melek gibi bir doktor, anestezi ve 4 dikiş...Dikişte Egehan ı bırakmayan ona şarkılar söyleyen cesur anne! Seni çok seviyoruz oğlum...Keşke biraz daha dikkatli olmayı bilsen...